By Yunus Emre

My commentary on this poem can be found here

Why do you groan, O Watermill; For I’ve troubles, I groan
I fell in love with the Lord, For It do I groan

They found me on a mountain, My arms and wings they plucked
Saw me fit for a watermill; For I’ve troubles, I groan

From the mountain they cut my wood; My disparate order they ruined
But an unwearied poet I am; For I’ve troubles, I groan

I am The Troubled Watermill; My water flows, roaring and rumbling
Thus has God commanded; For I’ve troubles, I groan

I am but a mountain’s tree; Neither am I bitter, nor sweet
I am but a pleader to the Lord; For I’ve troubles, I groan

Yunus, whoever comes here will find no joy, Will not reach his desire
No one stays in this Transient; For I’ve troubles, I groan

Original:

Dolap niçin inilersin; Derdim vardır inilerim,
Ben Mevla’ya aşık oldum; Onun için inilerim,

Beni bir dağda buldular; Kolum kanadım yoldular,
Dolaba layık gördüler; Derdim vardır inilerim,

Dağdan kestiler hezenim; Bozuldu türlü düzenim,
Ben usanmaz bir ozanım; Derdim vardır inilerim,

Benim adım dertli dolap; Suyum akar yalap yalap,
Böyle emreylemiş Çalap; Derdim vardır inilerim,

Ben bir dağın ağacıyım; Ne tatlıyım ne acıyım,
Ben Mevlaya duacıyım; Derdim vardır inilerim,

Yunus bunda gelen gülmez; Kişi muradına ermez,
Bu fanide kimse kalmaz; Derdim vardır inilerim